In Maarten Altena's Album voor klarinetsolo, kwettert het instrument als een vogeltje op een mooie zomerdag. Altena maakt geraffineerd gebruik van de brutale klank die de klarinet in zijn hoge register gemakkelijk aanneemt. Zowel de repeterende figuren uit het eerste, als de aanstekelijk springerige staccatonootjes uit het laatste deel speelde Kweksilber met een ritmische exactheid die de compositie ideaal paste.

Doordeweeks is er niet zoveel te zien, in het weekend zijn er zoveel voorstellingen dat ook een volstrekte festivalfreak pijnlijke keuzes moet maken. Op een festival met veel producties zijn er altijd al dan niet toevallige lijnen. Vogelgeluidjes bijvoorbeeld, klinken bij Messiaen, in een muziekstuk van Maarten Altena en gewoon buiten, maar daardoor klinken ze al niet zo gewoon meer. […]

Een belevenis was de lancering, tijdens het festival, in het Bimhuis, van de kakelfrisse David Kweksilber Bigband, waarin al het oudere en jongere jazztalent van Nederland samen blaast, slaat, piept en zingt. Sopraan/jazz-zangeres Claron McFadden is een stralend middelpunt, naast tapdanser Peter Kuit. Het is enerverend, afwisselend, origineel, herkenbaar, prachtig. Saxofonist en klarinettist David Kweksilber heeft vijftien componisten gevraagd voor zijn nieuwe band een stuk te schrijven, met ruimte voor improvisatie. Hij zegt zelf het resultaat ‘ongelooflijk’ te vinden en dat is het ook. [...] Teer en mooi was [...] Beasts & Birds van Maarten Altena, op tekst van een vrolijke brief van Darwin over een wandelingetje in het park. [...]

Slagwerkgroep Den Haag: ’Bougé’, werken van Altena, Pateras, Lucier, Wright. […] Het nieuwe slagwerkstuk sinds jaren van Maarten Altena [was] meesterlijk in zijn eenvoud en zeggingskracht. De titel Scrape, Scratch & Shake dekte de lading volkomen: de componist schreef de meest eenvoudige middelen voor om te schrapen, krabben en schudden. Met die elementaire geluiden maakte hij toch een onmiskenbare Altena: de lange melodische lijnen, doorsneden met knallende akkoorden uit zijn ensemblewerken, waren hier teruggebracht tot een abstract en mild zwart-wit. Geschuifel en gefluister, onderbroken door seinend getik of langzaam overgenomen door klappende zwepen. Lichtvoetig en ontroerend tegelijk, zinnebeeldend met bijna niks. […]

Werken van Altena, Bons, Hamel en anderen. […] Het Nederlands Blazers Ensemble speelde in de Kleine Zaal van het Concertgebouw een concert in de vorm van een peer. Daarmee wordt bedoeld: muziek van Erik Satie, de ongrijpbaarste componist van de afgelopen twee eeuwen, waaraan voor bewerkers veel eer valt te behalen. […] Prachtig waren ook de Gnossienne met de Arabische heterofonieën van Micha Hamel en de ongelooflijk rake, weemoedige inkleuringen van Maarten Altena in delen uit Le fils des étoiles. […]

‘Ook speelden we muziek van Guus Janssen en van Maarten Altena, Tochtig vierkant, waarin we om de beurt met een lapje in een primaire kleur een windbeweging maakten.’